تو تا وقتی کنار من بمونی

خدا از پیش من جایی نمیره

باید کسی باشد

هر وقت بار تنهایی ات سنگین شد

هر وقت کمر کلماتت شکست

هر وقت واژه هایت لال شد

بیاید بنشیند مقابل چشم هایت و تو زل بزنی به خودت که جاری شده ای میان چشمانش...

باید کسی باشد که هروقت بار دلتنگی ات سنگین شد

هر وقت طاقت سکوتت تمام شد ، هر وقت کم آوردی ، بیابد بنشیند کنارت...

و تو سرت را بگذاری روی شانه اش و به او تکیه بدهی

باید کسی باشد ، هر وقت بار خستگی هایت سنگین شد

هر وقت سهمت از بغض بیشتر از توانت شد

بیاید پناهت شود و تو یکجا تمام تنهایی ات را ، دلتنگی ات را ، سکوتت را

خستگی هایت را و تمام بغضت را روی شانه اش فراموش کنی

باید کسی باشد... باید...

" شهاب حسینی "