هوای گریه
دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟
کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من
آخرین سفر
پدر دستای گرمت چرا سرده؟
پاهای پیرت دیگه خالی ز درده
پدر چرا چراغ خونمون دیگه خاموشه
چرا هر کیو اینجا می بینم سیاه می پوشه؟
رویا
دست میکشم رو صورت تو
توی خواب تو بهم لبخند میزنی
چه قشنگ تو منو میریزی بهم
تو خودت میدونی چقد عشق منی
من دیوانه نیستم
درسته که درگیر روزای سختم
برای تو که وقت دارم عزیزم
واسه این همه ناامیدی دعا کن
دعا کن فقط کم نیارم عزیزم
عشق
با تو از تموم جاده ها میگذرم
با خودم تورو به قصه ها می برم
زندگی آدما همش یه خاطره اس
تو تموم خاطرات من تویی و بس
کویر
ای چشمان مست تو مینای شراب من
یاد تو چه می کند با حال خراب من
نوا منم ترانه تویی به موج غم کرانه تویی
به عشق تو فسانه منم زخود بیگانه منم
مرا رها مکن
آغاز راهم چون به عشق تو رقم خورد
با من بمان تا انتها مرا رها مکن
در این سیاهی ای خدا مرا رها مکن
ای آشنا بی آشنا مرا رها مکن
امشب ای ماه
امشب ای ماه به درد دل من تسکینی
آخر ای ماه، تو همدرد من مسکینی
کاهش جان تو من دارم و من می دانم
که تو از دوری خورشید چه ها می بینی
فندک تب دار
خط رو پیشونیم، چشمای بارونیم
دستای لرزونم، پاهای بی جونم
روح سرگردونم، گلای ایوونم
حتی چوب سیگارم، فندک تب دارم
دستای تو
اِی که بی تو خودمو تک و تنها می بینم
هر جا که پا می ذارم تو رو اونجا می بینم
یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود
قصه ی غربت تو قد صد تا قصه بود
برف
برف، برف، برف می باره
قلب من امشب بی قراره
برف، برف، برف می باره
خاطره هاتو یادم میاره
عذاب دوست داشتن
بمون ولی به خاطر غرور خسته ام برو
برو ولی به خاطر دل شكسته ام بمون
به موندن تو عاشقم به رفتن تو مبتلا
شكسته ام ولی برو، بريده ام ولی بيا
تاوان
منو جون پناه خودت کن برو
بذار پای این آرزو واستم
به هر کی بهم گفت ازت رد شده
قسم می‌خورم من خودم خواستم
تصویر رویا
شب از مهتاب سر میره، تمام ماه تو آبه
شبیه عکس یک رویاست، تو خوابیدی جهان خوابه
زمین دور تو می‌گرده، زمان دست تو افتاده
تماشا کن سکوت تو، عجب عمقی به شب داده
شرمساری
ای شرمساری شرمساری شرمساری
جز شرمساری از خودت چیزی نداری
ای نا امیدی نا امیدی نا امیدی
از هیشکس حتی خودت خیری ندیدی
خداحافظی تلخ
به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ممنوعه ولی لبهایم
هرچه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد
ماه و ماهی
تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی
اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی
آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی
پریا
یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود
لخت و عور تنگ غروب سه تا پری نشسته بود
گیسشون قد کمون رنگ شبق
افسار
گفته بودم بی تو میمیرم ولی اینبار نه
گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار نه
هر چه گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست
خو نمی گیرم به این تکرار طوطی وار نه
به کسی چه
به کسی چه این صدا کارش از تو خوندنه
یا که کار هر شبم با گریه بیدار موندنه
باز می خونم از تو که دوست دارم خیلی زیاد
تو همون حس قشنگی که دلم رو نمی خواد
کجایی
یه پاییز زردو زمستونه سردو
یه زندونه تنگو یه زخم قشنگو
غم جمعه عصرو غریبیه حصرو
یه دنیا سوالو تو سینه ام گذاشتی
خبر مرگ
چه کسی خواهد دید
مردنم را بی تو
گاه می‌اندیشم
خبر مرگ مرا با تو چه کس می‌گوید
باران تویی
از آسمانم ماتم ببارید
هراس بى تو ماندنم ادامه دارد
نمى نویسم ترانه بى تو
چگونه پر کشد خیال واژه بى تو
صدای عشق
صدای قلبت تپش قلبم
صدای عشقه یکیه با هم
ما دوتا آدم با دوتا اسمیم
ماها یه روحیم تو دوتا جسمیم
بوی عیدی
بوی عیدی، بوی توپ
بوی کاغذ رنگی
بوی تند ماهی دودی، وسط سفره ی نو
بوی یاس جانماز ترمه ی مادربزرگ
سلام
بگو سرگرم چی بودی که اینقد ساکت و سردی
خودت آرامشم بودی خودت دلواپسم کردی
ته قلبت هنوز باید یه احساسی به من باشه
چقدر باید بمونم تا یکی مثل تو پیدا شه
