بن بست

با پای دل قدم زدن آن هم کنار تو

باشد که خستگی بشود شرمسار تو

در دفتر همیشه ی من ثبت می شود

این لحظه ها عزیزترین یادگار تو

مادیان

چشم هایش شروع واقعه بود

آسمانی درون آنها و

در صدایش پرنده می رقصید

بر تنش عطر خوب آویشن

بهار نشد

کسی مسافر این آخرین قطار نشد 

مسافر

نگاه مرد مسافر به روی زمین افتاد :

چه سیب‌های قشنگی!

حیات نشئه تنهایی است

و میزبان پرسید : قشنگ یعنی چه؟