اگرچه دست و دلی سخت ناتوان دارم

تورا نمی دهم از دست، تا توان دارم

سری به مستی نیلوفران صحرایی

دلی به روشنی باغ ارغوان دارم

اگرچه مرده ای، ای عشق! نعش نامت را

هنوز هم که هنوز است بر زبان دارم

چراغ یاد تو را در کجا بیاویزم

کز این کبود نفس گیر در امان دارم؟

میان سینه من آتشی است چون فانوس

اگرچه خواستم این شعله را نهان دارم

"عبدالجبار کاکایی"