قطار

مادیان

چشم هایش شروع واقعه بود

آسمانی درون آنها و

در صدایش پرنده می رقصید

بر تنش عطر خوب آویشن

کسی مسافر این آخرین قطار نشد

کسی که راه بیندازمش سوار نشد !

چقدر گل که به گلدان خالی ام نشکفت

چقدر بی تو زمستان شد و بهار نشد