کجا برم

نمیدونستم وقتی که میری

با زندگی درگیر تر میشم

این چند تا موی سفید میگن

هر روز دارم پیر تر میشم

ماه بی تکرار من

حیف با اینکه می خواهم تو را

سهمم از عشقت چرا

چیزی به جز باران نبود

حیف از من چه می خواهی ببین

شروع ناگهان

بی سر و سامان تو شد

شانه ی سر خورده ی من

رنگ بزن بر لب این

خنده ی دل مرده ی من

روز مبادا

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونان که بایدند

نه باید ها

چکاوک

کجای این جنگل شب

پنهون می‌شی خورشیدکم؟

پشت کدوم سد سکوت

پر می‌کشی چکاوکم؟

نیست

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست

خسته ام

خسته ام مثل جوانی که پس از سربازی

آدم ها

آدم ها

از دست اونی که دوستش دارن

زود تر ناراحت میشن

روش حساس ترند و...